Saturday, May 3, 2014

ಮರಳುಗಾಡಿದು...

ಕ್ಷಿತಿಜಕ್ಕಂಟಿದ ನೆಂಟನೇ
ಜೊತೆ ಸಾಗುವ ತುಸು ದೂರ
ವಿಶ್ರಮಿಸಿಕೊ ನೀನೂ ಅರೆಘಳಿಗೆ
ಒಂಟೊಂಟಿಯಾಗೇ ಜೊತೆಗಿರುವೆವು
ಏರಿಳಿತ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲ ಹೇಳು
ಬದುಕಿದು ಮರಳುಗಾಡೆಂದಾದರೆ
ಬರಡೆಂದರ್ಥವಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ
ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ ಜೀವ ಸೆಲೆ!
ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಬದುಕ ಉಸಿರಾದ
ಪೊದೆ ಪೊದೆ ಹಸಿರು!
ತುಸು ಹೊತ್ತು ಬಿಸಿಯೇರಿ
ಬುಸುಗುಡುವ ಈ ಉಸುಕು
ನೀನೀರಿಗಿಳಿಯೇ ಝಳ ಜಾರಿ
ತಂಪಾಗಿ ಸುಖದ ಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆ
ಅರಿವಿರುವ ಜೀವ ಸೂತ್ರ
ಸಡಲಿಸಿದರೂ ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗದು
ವಿಶ್ರಮಿಸಿಕೊ ನೀನೂ ಅರೆಘಳಿಗೆ
ಜೊತೆ ಸಾಗುವ ತುಸು ದೂರ
ಕ್ಷಿತಿಜಕ್ಕಂಟಿದ ನೆಂಟನೆ

8 comments:

Badarinath Palavalli said...

'ಕ್ಷಿತಿಜಕ್ಕಂಟಿದ ನೆಂಟ' ಅದ್ಭುತವಾದ ಪ್ರಯೋಗ.
ವಿಶ್ರಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವನಿಗಲ್ಲದ ಕ್ರಮ - ಜೀವಕ್ರಮ!

sunaath said...

ಸುಂದರವಾದ ಕವನ,

ದಿನಕರ ಮೊಗೇರ said...

ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿದೆ...’ ಬರೆದ ಕವನ ಮನ ಮುಟ್ಟಿದೆ... ಜೊತೆಗಿದ್ದರೂ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಕವನ ಸುಪರ್....

Jayalaxmi said...

ನನ್ನಿ ಬದ್ರಿ. :)

Jayalaxmi said...
This comment has been removed by the author.
Jayalaxmi said...
This comment has been removed by the author.
Jayalaxmi said...

ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸುನಾಥ್ ಕಾಕಾ. :)

Jayalaxmi said...

ಹೌದು ದಿನಕರ್ ನಿಜ... ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದ ಫೋಟೊ ಒಂದು ಈ ಕವನಕ್ಕೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾದ್ದರಿಂದ ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದು. :-) ನನ್ನಿ. :-)