ಅಗುಳಿ

ಅವರಿಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ಜಗಳ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿದ್ದವು.

ಅವ ಆಕೆಯನ್ನು  ಒಳ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕಿ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಚಿಲಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಡುಮನೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನೂ ಮುಂದೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟ.  

ಒಳಕೋಣೆಯಿಂದ ಕೇಳಿಬರುತಿದ್ದ ಕೋರಿಕೆ, ಚೀರಾಟ, ಅಳು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಾ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಒಳದನಿ ಮೌನವಾಯಿತು.

ವರುಷಗಳುರಳಿದವು...

ಒಂದು ದಿನ ನಡುಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ದೂಡಿ ಬಂದು ನಿಂತು, ಒಳಕೋಣೆಯತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ ಅವ ಹೇಳಿದ. "ಹೊರಗೆ ಬಾ ಸಾಕು."

ಹೊರಗಡೆಯಿಂದ ಚಿಲಕ ಹಾಕಿದ, ಒಳಬದಿಯಿಂದ ಅಗುಳಿಯೇ ಹಾಕಿರದ, ಬಾಗಿಲನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಆಕೆ ಅಂದಳು, "ಹೇಗೆ ಬರಲಿ?"

ಕ್ಷಣ ಮೌನ.

ಮತ್ತೆ ನಡುಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ಮುಂದೆ ಮಾಡಿದ ಸದ್ದು...