ಬದುಕಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡರೂ
ಮಿಡಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಈ ಹೃದಯ
ಸತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಬಲ್ಲೆ ನಾ
ಅದಕ್ಕೇ ನೋವು ನಲಿವಿನ
ಜಾಗದಲ್ಲೀಗ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ
ಈಗಲೂ
ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತೇನೆ
ತುಟಿಕಚ್ಚಿ ಉಮ್ಮಳಿಸುತ್ತೇನೆ
ಕೇಕೆ ಹಾಕಿ ನಗುತ್ತೇನೆ
ಎಲ್ಲವೂ ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲೆ
ಮೊರೆವ ಗಾಳಿ ಅಷ್ಟೆ
ಒಳಗೆ ಹಿಮ ಮೌನ.
ಮಿಡಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಈ ಹೃದಯ
ಸತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಬಲ್ಲೆ ನಾ
ಅದಕ್ಕೇ ನೋವು ನಲಿವಿನ
ಜಾಗದಲ್ಲೀಗ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ
ಈಗಲೂ
ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತೇನೆ
ತುಟಿಕಚ್ಚಿ ಉಮ್ಮಳಿಸುತ್ತೇನೆ
ಕೇಕೆ ಹಾಕಿ ನಗುತ್ತೇನೆ
ಎಲ್ಲವೂ ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲೆ
ಮೊರೆವ ಗಾಳಿ ಅಷ್ಟೆ
ಒಳಗೆ ಹಿಮ ಮೌನ.
4 comments:
ಹೊರ ಜಗತ್ತಿಗೆ ನಗುತ್ತಾ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಸಹ ಆಂತರ್ಯದಿ ನೊಂದವರ ಮೌನ ರೋಧನದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಮನ ಮಿಡಿಯುವಂತೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕವನ.
Short and powerful.
wonderful...
ಹಿಮ ಮೌನ...!! ಚೆಂದದ ಕವನ
ನನ್ನಿ ಬದ್ರಿ.ಶಿವಪ್ರಕಾಶ್, ಸುಗುಣಾ. _/\_
Post a Comment