ಅವನ ಅವಳು

ಅವಳನ್ನು ಒಳಮನೆಯಿಂದ ನಡುಮನೆಗೆ
ನಡುಮನೆಯಿಂದ ಪಡಸಾಲೆಗೆ,
ಒಳಾಂಗಣಕೆ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ 
ಬಾಗಿಲಿನಾಚೆಗೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದವನು 
ಒಳಮನೆಯಡೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ 
ಅವಳೆಡೆಗೇ ಮುಖ ಮಾಡಿ 
ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಒಳಮನೆಯಿಂದ 
ಯಾರದೋ ನಗು ಮಾತು 
ಹುಸಿಮುನಿಸು... ನೆನಪಾದಾಗೊಮ್ಮೆ 
ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕರೆ ಅವನು 
ಅವಳ ಹೃದಯವರಳಿ ಮಾತು 
ಘಮಿಸುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಮತ್ತೆ 
ಅವನದು ಒಳಮನೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತು...
ಈಗ ಮತ್ತಿನ್ಯಾರದೋ ದನಿ...
ಬಾಗಿಲಾಚೆ ನಿಂತು ಕಾದವಳು 
ನಿಲ್ಲಲಾಗದೆ ಬಳಲಿ, ಕೂರಲು ಆಸರೆಗೆ 
ಬಾಗಿಲ ತೋಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದರೂ 
ಸಾಕು ರೇಗುತಿದ್ದ ಅವನು
ಅಲ್ಲಿಂದ ಕದಲಲೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಕನಲುತಿದ್ದ 
ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿರಲಾಗದ 
ಅವಳದು ಬಾಗಿಲಾಚೆಗೆ ಒಂಟಿ ಕಾಲಿನ ತಪ್ಪಸ್ಸು 
ಮತ್ತೆ ಒಳಮನೆಯಲಿ ಮಾತು, 
ನಗೆ, ಮುನಿಸು... 
ಅವನ ಮುಖ ಮಾತ್ರ ಅವಳೆಡೇಗೇ! 
ನಿಂತೂ ನಿಂತೂ ಬಳಲಿ 
ಬಸವಳಿದ ಅವಳು ಕೊನೆಗೆ ಸೋತು 
ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಾ ನಡೆಯತೊಡಗಿದಳು 
ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ... 
ದೂರದಿಂದ ಇವರನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ 
ಜಗತ್ತು ಅವಳನ್ನು ದೂರತೊಡಗಿತ್ತು.
    
                                   -ಜಯಲಕ್ಷ್ಮೀ ಪಾಟೀಲ್ (೦೨-೦೨-೨೦೧೩)